Mark Šagal je na poziv ministra kulture Francuske, Andre Malroa, 1960. godine oslikao tavanicu opere Garnije, nazvanu po Šarlu Garnijeu, njenom arhitekti koji je za vreme Napoleona III, inače velikog obnovitelja Pariza, osmislio ovo, po svom stilu, barokno zdanje i dragulj arhitekture. Dragulj, ali anahron.

Napoleon III je značajan po tome što je modrenizovao Pariz zajedno sa arhitektom Osmanom, što je Bodlera navodilo na melanholična raspoloženja, a to nam pesma Labud i potvrđuje. Zdanje je građeno četrnaest godina, od 1861. do 1875, što, sudeći po priloženom izgledu opere, deluje razumljivo.

Opera ima hiljadu devetsto sedamdeset i devet sedišta. U vreme kada je građena bila je najskuplja građevina koju je Francuska država finansirala. Njenoj popularnosti naročito je doprineo roman Fantom iz Opere Gastona Lerua. Scena na kojoj su izvođači je najveća te vrste na svetu i na njoj može da stane do četristo pedeset ljudi.

Još jedna zanimljivost Opere je njen luster, težak sedam tona, u centralnom delu, auditorijumu, koji je Garnije sam dizajnirao, a koji je koštao trideset hiljada zlatnih franaka. Događaj koji je inspirisao Lerua za roman iz 1910. godine je i činjenica da je jedan deo lustera pao i uzrokovao smrt nekoliko posetilaca.

Tavanicu u centralnom delu isprva je oslikao, danas u potpunosti nepoznati slikar, Žil Ežen Lenepu. Po Malroovom pozivu Šagal je preko prvobitnih slika naslikao svoje prizore i završio je rad nakon četiri godine. Prikazano na Šagalovoj tavanici ne razlikuje se od njegovih uobičajenih motiva, međutim, zanimljiv je njegov način korišćenja boja.

Šagal je podelio krug tavanice, prostor od dvesta dvadeset kvadratnih metara, na pet delova, svaki označavajući jednom od osnovnih boja. U okviru prostora jedne boje ispisao je i pripisao dvojici kompozitora prisustvo, pridruženo po asocijativnom, ali i umetničkom toku. Svi kompozitori, njih deset, koji su se našli unutar kruga zaslužili su svet svojim operama i baletima. Evo Šagalovog rasporeda:

PLAVA: Musorgski Boris Godunov, Mocart Čarobna frula

ZELENA: Vagner Tristan i Izolda, Hektor Berlioz Romeo i Julija

BELA: Ramo Galantna Indija, Klod Debisi Peleas i Melisandra

CRVENA: Ravel Dafnis i Hloja, Igor Stravinski Žar-ptica

ŽUTA: Čajkovski Labudovo jezero, Alfred Adam Žizela

Unutar većeg kruga je manji krug. U njemu su upisana imena sledećih kompozitora na sledećim obojenim površinama. Naravno, u pitanju su sve same vrhunske opere:

CRVENA: Bize Karmen

ŽUTA: Verdi Travijata

PLAVA: Betoven Fidelio

ZELENA: Glik Orfej i Euridika

Opera nije samo muzika. Njoj se mora prepustiti, mora se dobrovoljno pristati na taj strog žanr, umetnički događaj, spektakl i performans koji je uslovljen mnogobrojnim konvencijama.