Midori Takada je savremena japanska kompozitorka koja je svoje klasično obrazovanje, stečeno u Japanu, usavršavala u posleratnom Berlinu. Međutim, Takadi zapadni klasični kanon nije odgovarao pa je, polazeći od njega, odlučila da ga proširi i dopuni, spajajući ga sa istočnim tradicijama, instrumentima i filozofijom. Tako je nastao njen stil koji se kretao u pravcu minimalizma i ambijentalne muzike, a zahvaljujući internetu, nakon nekoliko decenija, saznali smo da ona nije bila usamljena u tom pokušaju ukrštanja žanrova i novog izraza, već da je krug ljudi koji su definisali taj pravac bio znatno širi.

Takada na albumu Through the Looking Glass podražava zvukove prirode. Ona to čini jednostavno, svedeno, bez previše instrumenata, što njenu umetnost približava ambijentalnom zvuku. Prva kompozicija sa ovog albuma, njenog debitantskog ostvarenja, zove se „San Anrija Rusoa“. Kompozicija evocira bajkovite predele pune zelenila, ptica i životinja koja podseća na egzotične predele ovog francuskog slikara, ali priziva i u sećanje egzotičan i čulan vodopad iz Kolridžove pesme Kublaj Kan. Pored ovih različitih umetničkih veza i asocijacija, Takada se oslanja i na Luisa Kerola, jer je po njegovoj drugoj knjizi dala naziv svom prvencu: S one strane ogledala.

Takada je na ovom albumu svirala sve instrumente: mnogobrojne vrste udaraljki, duvačke instrumente, klavir, gong.